20 - Tylko kwiaty wiedzą #1

Tytuł: Tylko kwiaty wiedzą

Japoński tytuł: Hana no Mizo Shiru

Autor:  Rihito Takarai

Wydawnictwo: Taiyou Tosho

Wydawnictwo polskie: Kotori

Gatunek/tematyka: dramat, okruchy życia, yaoi

Liczba tomów: 3 (seria zakończona)

Youichi Arikawa prowadzi poukładane studenckie życie. Ma uroczą dziewczynę, kilku bliskich znajomych, a nauka nie sprawia mu problemów. Pewnej nocy śni o naszyjniku w kształcie kwiatu i o kimś, kto nosi imię Misaki. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby sen nie powtarzał się prawie każdej nocy… 

(opis z okładki mangi) 

Rihito Takarai jest raczej dobrze znana polskim czytelnikom mang yaoi dzięki dwutomowemu Seven Days, wydanego przez wydawnictwo Kotori. W sumie chciałam przeczytać – i zrecenzować – najpierw tamto, szczególnie, że już niedługo będziemy mogli oglądać film live action na podstawie tego tytułu, ale… Ale jakoś się nie złożyło, miałam za wielką ochotę na coś nowego, lekkiego, ze śliczną kreską. Skusiłam się na Tylko kwiaty wiedzą i z miejsca pokochałam ten tytuł, a moje serce natychmiast podbili główni bohaterowie.

 

„Kim jest Misaki?” I jak odpowiedzieć na to pytanie swojej dziewczynie, gdy przez sen nie wymawia się imienia tajemniczej kochanki, ale śni się o jakiejś nieznanej osobie? Arikawa nie zawraca sobie jednak tym głowy. Woli myśleć o chłopaku, na którego ostatnio dość często wpada, który ma na imię tak samo jak postać ze snu i nosi na dodatek taki sam naszyjnik w kształcie kwiatu. Czy uda mu się zdobyć zaufanie zamkniętego w sobie Misakiego, który zdaje się stronić od ludzi?

 Można powiedzieć, że to romans jeden z wielu. Z podobnymi motywami mamy styczność co jakiś czas. Albo to ja mam takie szczęście. Co go odróżnia od reszty, co sprawia, że będę do niego wracać o wiele częściej od reszty, których tytułów nawet nie pamiętam? Miłość męsko-męska – to na pewno. Poza tym wszystko dzieje się na studiach, co jest dość rzadko spotykane. Zazwyczaj bohaterowie są licealistami albo dorosłymi, jednak ciągle młodymi facetami. Ciekawa historia. No i oczywiście, tak jak wcześniej wspomniałam, postacie.

Głównym bohaterem jest Youichi Arikawa, student prawa. Pozytywny chłopak z bardzo złym wzrokiem – bez soczewek lub okularów prawie nic nie widzi. Mający wielu znajomych, obiekt westchnień płci pięknej. Otwarty, nie interesują go opinie innych – żyje tak, jak chce. Choć ma dziewczynę, Kanami, nie poświęca jej zbyt wiele czasu. Woli się zajmować innymi rzeczami. Jak zostało mu wytknięte – jeśli się czymś interesuje, wkłada w to całe swe serce, jednak gdy to zdobędzie, zainteresowanie spada.

Tym razem uwaga Arikawy skupiona jest na innym studencie z wydziału rolnictwa, Misakim Shoucie. Samotniku, spędzającym wolny czas w laboratorium, zajmując się roślinami. Wydarzenia z przeszłości sprawiły że woli unikać ludzi, nic zresztą dziwnego biorąc pod uwagę to, jak inni plotkują na jego temat. Podczas stresującej sytuacji woli zniknąć i wszystko przemyśleć, niż stawić czoła problemom. A tych miał chyba aż nadto w swoim życiu. Z niewiadomych nam jeszcze powodów  ważny jest dla niego naszyjnik w kształcie serca, który niestety zgubił.

Oprócz nich poznajemy również Kanami – dziewczynę Youchiego, słodką, miłą, zakochaną w swoim chłopaku. Czuje jednak, że to uczucie nie jest odwzajemniane. Jest jeszcze Ikejima, przyjaciel Arikawy, oraz profesor Tsujimura, dobra dusza, która – celowo lub nie – jeszcze bardziej zbliża do siebie głównych bohaterów. Dzięki niemu obaj mogą spędzać ze sobą jeszcze więcej czasu pracując razem w laboratorium.

Żadna z postaci nie irytuje, cała piątka jest naprawdę dobrze wymyślona – przynajmniej w tym pierwszym tomie. Każdy odgrywa pewną rolę w historii – mniejszą lub większą, ale istotną.

Trzeba również zwrócić uwagę na kreskę, śliczną, choć przeszkadzały mi trochę te humorystyczne kadry z dziwnymi twarzami – kreski, kółka… Moim zdaniem manga zyskałaby bez nich. Na szczęście nie było ich tak wiele i mamy wystarczająco kadrów na pozachwycanie się Misakim i Arikawą.

Polskie wydanie jest bardzo dobre. Tłumaczenie przyjemnie się czyta, literówek nie zauważyłam – dobra korekta, wciągająca treść, albo to i to.  Co najwyżej ciekawie wygląda okładka książki - Prawo SpÓłek. Jak zwykle w mangach wydawnictwa Kotori nie ma obwoluty. Jest za to okładka ze skrzydełkami, z kadrem z jednej z moich ulubionych scen w tym tomie – Misaki pochylający się nad śpiącym Arikawą. Z tyłu zaś śliczne ujęcie Youichiego, oraz opis. Marginesy wewnętrzne znacznie ułatwiają czytanie... Czyli naprawdę nic, do czego mogę się przyczepić.

Cóż więc mi pozostaje? Polecić. Na razie historia jest delikatnym shounen-ai’em, który nadawałby się idealnie do sprawdzenia z czym się je to całe yaoi. Trudno powiedzieć, co będzie dalej, a oficjalnym gatunkiem nie jest shounen-ai, a yaoi, więc jeszcze z tym stwierdzeniem wolę nie ryzykować. Osoby, dla których najważniejsza będzie ilość scen seksu nie znajdą raczej tu tego, czego szukają. Natomiast te, które oczekują świetnej opowieści, ciekawych bohaterów, dobrze poprowadzonego związku, gdzie nie lecą od razu do łóżka, lecz dużą wagę przykładają do uczuć, na pewno będą zadowolone. Tym, którym spodobało się Seven Days również. Ja w każdym razie jestem i już wyczekuję następnego tomu.

 Moja ocena: 9/10